Ciało geparda jest smukłe i wręcz idealne do krótkodystansowych i intensywnych biegów. Gepard potrafi osiągnąć prędkość do 112 kilometrów na godzinę. Jednak taką prędkość jest w stanie utrzymać tylko na odcinku 400 metrów. Pysk geparda, w odróżnieniu do reszty jego sierści, nie ma plam, lecz dwa czarne pasy biegnące od oczu do kącików ust, które zwane są „śladami łez“. Jego losy są bardzo smutne: około 10.000 lat temu wyginęła prawie cała populacja gepardów. Przeżyło wówczas zaledwie kilka osobników, od których wywodzi się cała ich dzisiejsza pula genowa. Ten fenomen, określany jako „efekt wąskiego gardła“ i oznacza silne genetyczne zubożenie przy jednoczesnym nagromadzeniu wad genetycznych. Wymienić należy tutaj również wysoki wskaźnik śmiertelności młodych osobników, rywalizację z innymi drapieżnikami i zagrożenie ze strony ludzi. Gepard podzielił los lwa, lamparta i afrykańskich dzikich psów. Przedstawiciele tego gatunku również są sukcesywnie truci, zabijani i łapani przy użyciu okrutnych sideł i potrzasków.
Gatunek zagrożony według Czerwonej Listy ICUN – pilne badania naukowe w celu zachowania gatunku:
Gatunek zagrożony według Czerwonej Listy ICUN – pilne badania naukowe w celu zachowania gatunku:
Według Czerwonej Listy ICUN gepard został zaklasyfikowany jako gatunek zagrożony. Optymistyczne szacunki mówią o sumie 12.000 wszystkich osobników żyjących niemal wyłącznie w południowej Afryce. Rzadko można napotkać geparda w parkach narodowych, zdecydowanie częściej natomiast na użytkach rolnych. Gepard może tutaj uniknąć konkurencji ze strony swojego najzacieklejszego rywala - lwa, przy którym ma on niewielkie szanse przetrwania. Jednak życie w tym środowisku często jest przypłacane śmiercią gepardów.
To sprawia, że ta niewielka ilość zwierząt żyjących w parkach narodowych jest jeszcze cenniejsza i jeszcze bardziej zasługuje na ochronę. Gepardy muszą wprawdzie tutaj konkurować z innymi drapieżnikami, które często kradną im z trudem schwytaną zdobycz, lecz przynajmniej człowiek nie może zrobić im żadnej krzywdy. Spis dzikich zwierząt przeprowadzony przez naukowców SAVE w rezerwacie Central Kalahari Game Reserve w Botswanie wykazał, że żyje tam przynajmniej ośmiu przedstawicieli tego gatunku.
Aby dowiedzieć się więcej na temat każdego osobnika tej niewielkiej populacji, dwa gepardy zostały wyposażone w obroże z nadajnikami satelitarnymi. W ten sposób naukowcy zdobywają cenne informacje, między innymi na temat migracyjnego zachowania tych zwierząt. Na podstawie uzyskanych danych, fundacja SAVE będzie mogła w przyszłości opracować długotrwałe środki ochrony środków gepardów żyjących na obszarze Kalahar oraz poza nim.
To sprawia, że ta niewielka ilość zwierząt żyjących w parkach narodowych jest jeszcze cenniejsza i jeszcze bardziej zasługuje na ochronę. Gepardy muszą wprawdzie tutaj konkurować z innymi drapieżnikami, które często kradną im z trudem schwytaną zdobycz, lecz przynajmniej człowiek nie może zrobić im żadnej krzywdy. Spis dzikich zwierząt przeprowadzony przez naukowców SAVE w rezerwacie Central Kalahari Game Reserve w Botswanie wykazał, że żyje tam przynajmniej ośmiu przedstawicieli tego gatunku.
Aby dowiedzieć się więcej na temat każdego osobnika tej niewielkiej populacji, dwa gepardy zostały wyposażone w obroże z nadajnikami satelitarnymi. W ten sposób naukowcy zdobywają cenne informacje, między innymi na temat migracyjnego zachowania tych zwierząt. Na podstawie uzyskanych danych, fundacja SAVE będzie mogła w przyszłości opracować długotrwałe środki ochrony środków gepardów żyjących na obszarze Kalahar oraz poza nim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz